VETERINARY EDUCATION

งานเขียนนี้แปล และ edit จากต้นฉบับของ Prof. Erin Malone, University of Minnesota Curve of Change episode 2 ในบทความที่แล้วกล่าวถึงความยากลำบากของผู้เรียนในการเผชิญและก้าวข้ามผ่านอุปสรรคก่อนการเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ แต่สิ่งที่ยากไปกว่าที่กล่าวมาทั้งหมดก็คือ ไม่ใช่เพียงผู้เรียนที่จะต้องเผชิญทุกขั้นตอนนี้ ตัวผู้สอนเองก็ต้องเผชิญด้วยเช่นกัน และอาจจะยากกว่าผู้เรียนด้วยซ้ำ เนื่องจากผู้สอนมักมีความคาดหวังต่อการสอนของตนเองสูงมาก เราต้องยอมรับว่าการเปลี่ยนแปลงทุกอย่างใช้เวลา จากประสบการณ์แล้ว สำหรับ flipped classroom ผู้สอนจะใช้เวลาปรับตัวให้เข้าที่อย่างน้อย 2-3 ปี  ช่วงรอยต่อของการเปลี่ยนแปลงจะยากและซับซ้อนมากกว่าที่ผู้สอนคิด ดังนั้น การใช้เทคนิคการสอน flipped classroom ที่มีโครงสร้างรูปแบบชัดเจนแล้ว มีการพิสูจน์ความสำเร็จให้เห็นแล้ว (เช่น Team-based Learning: TBL) จะช่วยผู้สอนให้เปลี่ยนแปลงได้เร็วขึ้นและดีกว่าการลองผิดลองถูกเอง รูปแบบการเรียนที่สม่ำเสมอมีความสำคัญต่อผู้เรียนที่ถูกสอนผ่านวิธีนี้เพราะช่วยลดภาระของสมองในการปรับตัวจดจำกระบวนการที่หลากหลายเกินความจ

งานเขียนนี้แปล และ edit จากต้นฉบับของ Prof. Erin Malone, University of Minnesota Curve of Change episode I มีหลายงานวิจัยในชั้นเรียนที่พิสูจน์ว่า Active learning ให้ผลดีในการปรับปรุงกระบวนการเรียนรู้ และการคงอยู่ของความรู้ต่อผู้เรียน โดยเฉพาะในสายวิทยาศาสตร์ ซึ่งรวมถึงสาขาสัตวแพทยศาสตร์ด้วย แต่เป็นเรื่องยากจริงๆ ที่จะนำเอา Active learning บรรจุเข้าไปในหลักสูตรโดยไม่ก่อให้เกิดผลกระทบใดๆจากการเปลี่ยนแปลงวิธีการสอนนี้เลย Active learning เช่น การสอนแบบห้องเรียนกลับทาง (flipped classroom) อาศัยการศึกษาความรู้พื้นฐานด้วยตนเองของผู้เรียนก่อนที่จะเข้าสู่ห้องเรียน ย่อมนำมาซึ่งความเครียด และความต่อต้าน ผู้ที่จะนำเทคนิคนี้มาใช้ จำเป็นต้องเข้าใจระยะต่างๆ ของการเปลี่ยนแปลงก่อนที่จะเกิดการเรียนรู้ที่ดีขึ้น Kubler-Ross change curve มักถูกนำมาใช้ปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นจากการเปลี่ยนแปลงหรือการสูญเสีย ทั้งในแวดวงธุรกิจ และการบริหารองค์กร จึงเริ่มมีการนำมาใช้อธิบายการเปลี่ยนแปลงในด้านการเรียนรู้ Flipped classroom คือการเปลี่ยนแปลงที่เป็นเรื่องใหญ่มากสำหรับนักศึกษาโดยเฉพาะในกลุ่มวิชาชีพทางก

การใช้ประโยชน์จากคำถามในห้องเรียน "นักศึกษามีคำถามไหมคะ/ ครับ" ....มักจะตามมาด้วยความเงียบสงัด  เราที่เป็นผู้สอน เป็นอันมโนกันว่า...ผู้เรียนเข้าใจทั้งหมด หรือไม่ก็..ไม่เข้าใจอะไรเลย.... แล้วจะท ำยังงัยถึงจะบอกได้ว่าผู้เรียน เข้าใจ ไม่เข้าใจ หรือไม่รู้แม้กระทั่งว่าควรจะเข้าใจอะไร.. ..  เราสามารถปรับเทคนิคการสร้างคำถามเพื่อวัดความเข้าใจจากผู้เรียนได้ค่ะ ... อาจให้ผู้เรียนได้มีเวลาเขียนคำถามที่เก ิดขึ้นระหว่างเรียน (ที่ยังไม่กล้ายกมือถาม) และให้ผู้เรียนได้อ่านคำถามนั้นในภายหลัง วิธีนี้นอกจากจะทำให้ผู้เรียนมีโอกาสได้ซั กถาม และผู้สอนมีโอกาสรวบรวมประเด็นที่ผู้เรียน หลายคนไม่เข้าใจ ยังเป็นการฝึกผู้เรียนให้คิดตั้งคำถามต่อย อด  ...คำถามที่เกิดจากผู้เรียนนี้ ยังสามารถชี้เป้าให้ผู้สอนได้ว่า เนื้อหาในจุดใดที่ผู้เรียนยังคงไม่แน่ใจหรือสับสน โดยเฉพาะจุดที่มีผู้เรียนไม่เข้าใจเหมือนๆกันหลายคน ทำให้ผู้สอนเลือกจุดปรับปรุงเนื้อหาได้ง่ายขึ้น นอกจากนี้ หากผู้สอนนำคำถามเหล่านั้นมาใช้ประกอบก ารเตรียมตัวสอบให้ผู้เรียน หรือแม้กระทั่งนำมาใช้เป็นข้อสอบจริงๆ (เลือกข้อที่ดี่ที่สุดสัก 2-3 ข้

เทคนิคน่าลองสำหรับการสอนบรรยาย การบรรยายยังคงเป็นเทคนิคที่จำเป็นและยังคงใช้อยู่ในกระบวนวิชาส่วนใหญ่ แม้ว่าวิธีบรรยายมักจะเป็นจำเลยว่าเป็นเทคนิคที่ช่วยให้นักเรียนหรือผู้ฟังเบื่อและจิตหลุดลอยมากที่สุด ยิ่ง การบรรยายหลายๆชั่วโมง ทำให้ทั้งผู้เรียนและผู้สอนเหนื่อย ผู้เรียนขาดความสนใจตั้งแต่ 30 นาทีแรก  แล้วจำเป็นไหมที่เราต้องเลิกการบรรยายเสียให้หมด? ...ไม่หรอกค่ะ เพราะเราสามารถช่วยเหลือผู้เรียนให้เข้าใจและสนใจบทเรียนจากการบรรยายได้นะคะ ลองแบ่งเวลาสัก 90 วินาที ในทุกๆ 40-60 นาทีของชั่วโมงเรียน ให้ผู้เรียนได้เขียนสรุป 1-3 ประโยค หรือเขียนคำถามแล้วถามเพื่อนข้างๆ นอกจากจะสร้างความตื่นตัวให้กับนักศึกษาเป ็นระยะๆแล้ว ยังส่งเสริมความจำของบทเรียนนั้นได้อย่างด ี  เพราะสมองของมนุษย์ไม่จดจำสิ่งใดจากการได้ยินเพียงอย่างเดียว แต่สมองจะต้องคิดคำถามและเกิดการวิเคราะห์ร่วมไปด้วยนั่นเอง (Credit: Teaching Enrichment Workshop by Center of Education Innovation (CEI), University of Minnesota 30 August 2017)